Ο Δημήτρης μας δίδαξε τη φιλοσοφία του "μη χρονοτριβείς". Ότι κάνει, το κάνει σε χρόνο μηδέν, κάτσει δεν κάτσει. Για αυτό και στάθηκε στον ποδοσφαιρικό χώρο, σαν παίκτης που ψάχνει το γκολ με μονοκόμματα, με κεφαλιές, με ψαράκια, με φάουλ και άλλες ενέργειες αστραπιαίες και χωρίς χρόνο υπολογισμού. Έχει υψηλή τεχνική, φαντασία, ποικιλία, γρήγορη και ακριβής αλλαγή της μπάλας, ρυθμό ορμητικό, συχνά καταιγιστικό. Παίκτης που έχει παντρευτεί δια βίου την φανέλα του και την ταύτισε με τον εαυτό του.
-Δημήτρη τι είναι το ποδόσφαιρο τελικά;
-Το ποδόσφαιρο, στο μέτρο που είναι, λαϊκός πολιτισμός και δεν διαστρεβλώνεται το νόημα του, ενώνει γενιές. Κάθε παίκτης κατασταλάζει μετά από αγωνιστική απόσταξη χρόνου, σε κάποιο τρόπο παιξίματος που είναι ορατός δια γυμνού οφθαλμού. Έτσι μιλάμε για στυλ, ύφος, ήθος του κάθε σοβαρού παίκτη. Το ποδόσφαιρο απαιτεί τσαμπουκά. Παίκτης φοβητσιάρης, άνευρος, αδιάφορος είναι αδύνατο να επιβιώσει. Αργά ή γρήγορα η μπάλα θα τον διώξει.
-Τι είναι φίλαθλος και πως το αντιλαμβάνεσαι;
-Οι φίλαθλοι, είναι η ζωή του ποδοσφαίρου, είναι το ίδιο το ποδόσφαιρο. Πήγαινε σε ένα ματς κεκλεισμένων των θυρών να δεις και να νιώσεις τη διαφορά. Ο κόσμος σε σπρώχνει, φωνάζει ρυθμικά το όνομα σου, χειροκροτεί, βγάζει αυτό το μακρόσυρτο αχ όταν γλείφει η μπάλα το δοκάρι και δεν μπαίνει μέσα. Δονείται και πάλλεται σε βακχικούς ρυθμούς. Μια ανθρώπινη χορωδία, ένα απίστευτο ανθρώπινο κύμα. Δεν μπορώ να ξεχάσω τον απλό φίλαθλο που σου σφίγγει το χέρι ή που σου φωνάζει μπράβο ρε παιχτούρα. Αυτό το τελευταίο αξίζει όλα τα λεφτά του κόσμου. Ανυπολόγιστη αξία και αναντικατάστατη, ο φίλαθλος κόσμος.
-Ποιες οι ομοιότητες και οι διαφορές του τότε και του τώρα;
-Η ψυχή και το πάθος ήταν τότε αναπόσπαστα στοιχεία. Απλώς εμείς ήμασταν κομάντος και καλόγεροι (προσέχαμε την εξωγηπεδική μας ζωή), ταγμένοι στη νίκη της Κυριακής, τώρα είναι πιο χαλαρά τα πράγματα.
-Αν η σημερινοί συμπαίκτες σου μπορούσαν σε βίντεο να δουν τις προσπάθειες σου, θα άλλαζαν κάτι στις σκέψεις τους;
-Πρόλαβα τη δεκαετία του ΄90, όχι μόνο οι παίκτες, αλλά και οι φίλαθλοι, θα έβλεπαν ένα μεγαλείο ψυχής και ηρωισμού. Δεν έγιναν τυχαία θρύλοι οι παλιοί παίκτες. Τώρα είναι πιο επιστημονικά τα πράγματα, αλλά εμείς ήμασταν πιο δυνατοί.
-Δημήτρη πες μας το ωραιότερο, θετικότερο που έχεις να θυμάσαι.
-Ήταν το 2001-02 παίκτης της Κέρκυρας στη Γ΄Εθνική και πανηγυρίσαμε την άνοδο μας στη Β΄Εθνική, επί προεδρίας Καλογιάννη. Απίστευτη εμπειρία που θα τη θυμάμαι και θα τη λέω στα παιδιά μου.
-Τι θα συμβούλευες τους νέους;
-Η φανέλα που φοράς να την τιμάς, γιατί κάθε φανέλα έχει κάτι μαγικό. Αν δεν μπορείς να το νιώσεις, άστο καλύτερα. Επίσης, να έχει φαντασία, να διαβάζεις τον αντίπαλο, να ξέρεις πότε θα τον αιφνιδιάσεις. Αυτά όμως μαθαίνονται στο χορτάρι ή μάλλον κλέβονται, είναι τέχνη να είσαι ποδοσφαιριστής.
-Δημήτρη ας πούμε και για τους βετεράνους δυο λόγια.
-Ένα από τα λίγα πλεονεκτήματα του να είσαι βετεράνος, είναι ότι μπορείς να γυρνάς, να ψάχνεις στο παρελθόν και να βρίσκεις την άκρη των πραγμάτων. Να βλέπεις την εξέλιξη σου, πως δημιουργήθηκε το δικό σου αγωνιστικό προφίλ και η ποδοσφαιρική κουλτούρα-φιλοσοφία την οποία τώρα καταθέτεις.
-Τι κέρδισες από το ποδόσφαιρο και μπορείς να μας το πεις σαν μοτο.
-Το ποδόσφαιρο σου δίνει τη δυνατότητα να βάζεις τα δυνατά σου, να σκέπτεσαι θετικά και να αντλείς κουράγιο και πείσμα από τις όποιες αναπόφευκτες αποτυχίες, σε ωριμάζει.
Ο Δημήτρης Μίχας είναι παντρεμένος με την Θεολογία κι έχουν μία κόρη τη Μιχαέλα. Σκέπτεται ότι, όταν κρεμάσει τα παπούτσια του, θα δοκιμάσει την προπονητική κι αν διαπιστώσει ότι το έχει, θα ασχοληθεί.
Ο Δημήτρης Μίχας είναι αρχηγός και τον τίτλο του αρχηγού τον κερδίζεις, δεν σου δίνεται. Κι όπως λέει και μια σοφή ρήση, το καλό βιβλίο από το τέλος του φαίνεται.
Δημήτρης Παρίσης
dimitrisparisis@hotmail.com
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου