(Η καλή μαθητεία)
Υπάρχουν στο ποδόσφαιρο της Ανατολικής Αττικής, σπουδαίοι προπονητές. Δεν χρειάζεται να τους κατονομάσουμε και ούτε μου επιτρέπεται να τους υποδείξω (είναι αγένεια και ανάγωγο να δακτυλοδείχνεις).
Όσοι πηγαίνουν στο γήπεδο και απαντάνε με σθένος στην ερώτηση τι σχήμα έχει η μπάλα, αυτοί ξέρουν και ποιοι είναι οι προπονητές με...κάκαλα.
Δημοσιογραφικό Δικαίωμα. Επιτρέψτε μου να καταθέσω ότι, ο καλός προπονητής όπου και να εργαστεί δεν έχει πρόβλημα. Προπορεύεται η φήμη του και ακολουθούν οι περγαμηνές του. Τι εννοούμε φήμη; Ότι είναι μπαρουτοκαπνισμένος και παραμένει μάχιμος. Περγαμηνές, τα παράσημα του, είναι το έργο του και φαντάζει στα μάτια μας σαν Μέγαλέξανδρος. Σε αυτόν δεν σηκώνει, δεν σε παίρνει, κάθεσαι σούζα. Έχει αυτό το κάτι που σε παραλύει. Παίρνει εν λευκώ την ομάδα και την οδηγεί με επιτυχία ανάμεσα από τη Σκύλλα και τη Χάρυβδη.
Άρα, όταν λοιπόν βρεις τέτοιο δάσκαλο βιάσου, σπεύδε γοργά και δήλωσε μαθητής του. Πρέπει αυτούς τους δασκάλους να τους κλέψουμε την...μαστοριά τους. Μαθήτευσε κοντά του αμισθί, σημείωνε, γράφε τις απορίες σου κι όταν τον δεις χαλαρό ζήτα του εξηγήσεις. Αλλά μην ξεχάσεις το βασικό. Το πλησιάσμα σου πρέπει να είναι ταπεινό, ο τρόπος σου ευγενικός και πλήρη υποταγή για να στου "λυθεί" και να σου αποκαλύψει τον θησαυρό του. Είναι ευκαιρία που δε θα σου δοθεί ξανά. Όλοι μας καμαρώνουμε όταν καρποφορούμε, γιατί νιώθουμε γόνιμοι και δημιουργοί. Είναι η ηθική ικανοποίηση της δημιουργίας, να βλέπεις τον μαθητή σου να πατά στα χνάρια σου πρώτα και να σε προσπερνά σίγουρος ότι οι βάσεις που τους έδωσες έγιναν καύσιμο για την δική του πορεία.
Πρώτα λοιπόν μαθητεία, μετά δειλό πέταγμα κι έπειτα ανοίγεσαι στο στερέωμα.
Δημήτρης Παρίσης
dimitrisparisis@hotmail.com
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου