Νίκη με ανατροπή
Κυριακή πρωί, στην πλατεία Αβησσυνίας, στο Μοναστηράκι στο απέραντο παλαιοπωλείο. Βρίσκεις εδώ τα πάντα, έως και το παιδί που κρύβεται μέσα σου.
Διότι βλέπεις παιχνίδια που με αυτά έπαιζες. Χαζεύεις τα μπρούτζινα κηροπήγια και θυμάσαι τη γιαγιά σου.
Εκεί λοιπόν που κοιτούσα, βλέπω δεξιά μου να δημιουργείται ένα "ανθρώπινο κύμα", σαν αυτό που βλέπουμε στο γήπεδο.
Αμέσως μετά ακούστηκε ένα γκουπ. Τι έγινε;
Ένας άνθρωπος ήταν στα τέσσερα και προσπαθούσε να μαζέψει τις σακούλες του, τα γυαλιά του, το κινητό που του είχε φύγει. Προφανώς κάπου σκόνταψε και όπως έπεφτε, πιάστηκε από άλλους κι έτσι έγινε το ντόμινο.
-Άνθρωπε μου, πως δεν σκοτώθηκες; Άγιο είχες. Έλα, δεν πειράζει, στον καθένα μπορεί να συμβεί.
Αυτές οι ατάκες πρωτακούστηκαν. Όμως, πάντα θα υπάρχει και ένας φωτεινός άνθρωπος που ξέρει να διαβάζει καταστάσεις και γεγονότα και σου βγάζει "λαυράκι".
Τον πλησίασε, τον σήκωσε, του έδωσε νερό και φρόντισε να υπάρχει ένα κάθισμα. Κατόπιν, τον ρώτησε.
-Τι είδες; Τι νομίζεις ότι έγινε;
-Δεν ξέρω, έχω σοκαριστεί. Αυτό που θυμάμαι είναι ότι μπροστά μου ήταν πέντε-έξι άτομα και είχαν κλείσει το στενό Προσπάθησα από δεξιά τους και από αριστερά τους να περάσω, όμως χωρίς αποτέλεσμα. Τότε, επιχείρησα να περάσω ανάμεσα τους και εκεί που σχεδόν τα κατάφερα, πάρτον κάτω.
-Άνθρωπε μου, δεν σκόνταψες, σου έβαλαν τρικλοποδιά. Προφανώς τους χάλασε την "παστελάδα".
Υ.Γ. πάντα θα υπάρχει ένα "πρόθυμο" πόδι για να κάνει την "ανατροπή" σε αυτόν που προσπαθεί να ταράξει τα λιμνάζοντα νερά και τις χρόνιες καταστάσεις.
Υ.Γ. 1 πάντα, μα πάντα όμως, ο ανατρεπόμενος θα βγαίνει νικητής. Διότι τραβάει την συμπάθεια και την συμπόνοια των γύρων του.
Υ.Γ. 2 ποτέ δεν μπαίνουμε σε ένα χώρο με εισβολή. Ένα "με συγχωρείτε" έφτανε και ο άνθρωπος θα περνούσε άνετα.
Υ.Γ 3 η διάκριση, η ευγένεια και ο καλός λόγος είναι σαν τον αέρα στα λάστιχα του αυτοκινήτου. Δεν κοστίζει τίποτα, κάνει όμως το ταξίδι άνετο και ευχάριστο.
Αμήν.
Δημήτρης Παρίσης
dimitrisparisis@hotmail.com
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου