Η συνταγή για...προκομμένη χρονιά
Ο Κώστας είναι 35χρονών, ιδιωτικός υπάλληλος και ζει στους Αμπελόκηπους. Όμως κάθε Τρίτη και Πέμπτη απόγευμα, πηγαίνει στο σπίτι του καπετάν Μιχάλη που ζει μόνος του και του κρατάει συντροφιά, αφήνοντας τον να λέει και να ξανά λέει τις ίδιες, πολλές φορές, ναυτικές ιστορίες.
Η κυρία Ελένη είναι 83χρονών, συνταξιούχος από τα Χανιά. Εδώ και χρόνια κάθε Δευτέρα και Τετάρτη απομεσήμερο πηγαίνει στο "Γερμανικό Νεκροταφείο" και ανάβει τα καντηλάκια. Με την σκέψη, ελπίδα το ίδιο να κάνει και κάποια Γερμανίδα στο "Νεκροταφείο Ξένων" στη Γερμανία.
Βλέπετε, η κυρία Ελένη έχασε τον πατέρα της στο Άουσβιτς κατά τη διάρκεια του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου.
ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑ
Είναι δύο περιστατικά με θετικό πρόσημο. Είναι μία εκδήλωση "άλλης αγάπης", παράξενης και ακαταλαβίστικης για...εμάς.
Όμως, όταν έχεις αγάπη, ψάχνεις ή και δημιουργείς ευκαιρίες να την φανερώσεις. Όταν δεν...έχεις, έχεις μόνο δικαιολογίες.
Όμως και τα δύο παραδείγματα έχουν κοινό παρονομαστή, το πρόγραμμα.
Ο Κώστας και η κυρία Ελένη έχουν προγραμματίσει, πως δύο ημέρες την εβδομάδα θα αγαπούν.
Βρισκόμαστε στο κατώφλι νέας χρονιάς, μακρύτερης κατά μία ημέρα (δίσεκτο 2020).
Πως θα βγει αυτή η πορεία μας μέσα στον χρόνο; Χωρίς να καταλήξουμε σε κάνα δύο μήνες αργότερα να ξεστομίσουμε τις λέξεις "βαριέμαι, πλήττω";
Μόνο έχοντας πρόγραμμα, προκαθορισμένους στόχους και ενέργειες που όμως θα πρέπει να τηρούμε με στρατιωτική πειθαρχία.
Να βρούμε τι μας εμπνέει, σε τι είμαστε καλοί και εκεί να επικεντρωθούμε.
Ας ψάξουμε μέσα μας.
Αμήν
Δημήτρης Παρίσης
dimitrisparisis@hotmailc.om
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου