Βαλβίδα ασφαλείας
Μόλις είχαμε φορέσει το χακί και μας πήγαν αγγαρεία στα μαγειρεία του Ελληνικού στρατού. Ο μάγειρας, ο θεός να τον κάνει μάγειρα, θα έφτιαχνε "φασολάδα μπλούμ".
Σε ένα καζάνι έβαλε έναν Μαραθώνα νερό και μισό κιλό φασόλια Καστοριάς. Κυνηγούσαμε το φασόλι, σαν το φλουρί της βασιλόπιτας. Όποιος το έβρισκε, κέρδιζε 6ευρη δωροεπιταγή για το ΚΨΜ της μονάδας.
Μία μέρα έγινε μία έκρηξη. Είχε ξεχάσει να αφήσει λίγο ξεσκπέπαστο το καπάκι του τέντζερη και αλλού πήγε το καζάνι, αλλού το καπάκι. Ο Μαραθώνας (το νερό), δεν πήγε πουθενά. Το φασόλι "σκότωσε" τον φρουρό της πύλης. Έγινε της... Κορέας.
Στην πολυκατοικία μας, μένει κάθε καρυδιάς καρύδι. Δεν είναι ρατσιστικό αυτό, εννοώ διαφορετικοί χαρακτήρες ανθρώπων. Ζει μαζί μας και ο μπαρμπα-Θύμιος.
Ένα καλό ανθρωπάκι. Του λες καλημέρα και κουνάει καταφατικά το κεφάλι του. Στόμα έχει και μιλιά δεν έχει.
Πριν ένα μήνα, όμως σήκωσε την πολυκατοικία στο πόδι. Γιατί τόλμησε η κυρά Θύμιαινα, να του υποδείξει ότι φορούσε δύο διαφορετικά παπούτσια. Ένα μαύρο κι ένα καφέ. Έγινε όχι της Κορέας, αλλά της πολυκατοικίας.
Και τα δύο περιστατικά ήταν προϊόντα ασφυκτικής πίεσης. Και πως προήλθε; Από την υπέρταση, το άγχος, την ανάγκη, το επείγον.
Ο στρατιώτης μάγειρας δεν "το είχε" και ζοριζόταν. Ο γείτονας μου "φόρτωνε" χρόνια και κάπου έσπασε.
Το φάρμακο, το αντίδοτο, είναι η προσωπική βαλβίδα ασφαλείας. Ποιο είναι αυτό;
Το αλκολίκι μας, αυτό που μας ευχαριστεί, που ηρεμεί την ψυχούλα μας.
Π.χ το δικό μου αλκολίκι είναι το ποδόσφαιρο. Ξεκλέβω ένα δίωρο το Σαββατοκύριακο και βλέπω μπάλα.
Άμα δε τύχει να κερδίσουμε, πράγμα σπάνιο, αγκαλιαζόμαστε και φιλιόμαστε, αλλιώς περιμένουμε τα Χριστούγεννα και το Πάσχα να αγκαλιαστούμε.
Βάλτε την βαλβίδα ασφαλείας στην ζωή σας, γιατί η καθημερινότητα τρέχει με ιλιγγιώδη ταχύτητα και ισοπεδώνει τα πάντα στο διάβα μας.
Επειδή εκρήξεις παίζει να γίνονται, εμείς πρέπει να είμαστε νοιασμένοι, για να μην αιφνιδιαστούμε.
Αμήν
Δημήτρης Παρίσης
dimitriaparisis@hotmail.com
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου