Μια φορά κι έναν καιρό, μια ομάδα εξερευνητών, στον Βόρειο Πόλο, πέφτει σε χιονοθύελλα. Αρχίζουν λοιπόν, να τρέχουν στα τυφλά αναζητώντας καταφύγιο. Ξαφνικά, ένα μεγάλο κομμάτι πάγου σπάει.
Η ομάδα χωρίζεται στα δύο. Γιατί, στο σπασμένο κομμάτι πάγου εγκλωβίζονται πέντε έξι εξερευνητές. Ο οποίοι αρχίζουν να κοιτάζουν σαστισμένοι καθώς αντικρίζουν το παγωμένο νερό να τους χωρίζει από τους άλλους συναδέλφους τους. Η μη εγκλωβισμένοι, τους εγκαταλείπουν στην τύχη τους και αρχίζουν να τρέχουν πιο γρήγορα από πριν.
Στο ξεκίνημα του πρωταθλήματος, όλοι οι σύλλογοι, σαν μία ομάδα ξεκινούν με ενθουσιασμό και ζήλο. Από την αφετηρία για τον τερματισμό, για την διάκριση και τον τίτλο. Όμως, αστάθμητοι παράγοντες και τελείως ξένοι από τη θέληση τους, για κάποιες ομάδες τους ξεκόβουν από το σύνολο των ομάδων. Τους στερούν την ευκαιρία του συναγωνισμού και τη χαρά του ευ αγωνίζεσθε. Έτσι, ο αρχικός ενθουσιασμός και ο ζήλος μετατρέπεται σε λύπη, απογοήτευση και απόγνωση. Μιλάμε για τους συλλόγους που λόγω οικονομικής δυσπραγίας, κατά κύριο λόγο, δεν δήλωσαν συμμετοχή στο πρωτάθλημα. Εδώ είναι ο ρόλος της οικογένειας. Τι πρέπει να κάνει η οικογένεια; Δεν πρέπει να σκύψει στο πρόβλημα των λίγων; Πρέπει να αφήσουμε τους... αδύνατους στο έλεος του Θεού;
Κάποτε ένας βοσκός, άφησε τα ενενήντα εννιά πρόβατα και έτρεξε να βρει το ένα το χαμένο. Αυτό είναι το αθλητικό πνεύμα που πλανάται, πάνω από τα κεφάλια μας; Αυτό είναι το πραγματικό πρόσωπο μας; Ας σκεφτούμε για λίγο, πως μπορεί να νιώθουν οι...αποκομμένοι αδελφοί μας. Μερικοί θα φωνάζουν βοήθεια, άλλοι θα κλαίνε την μοίρα τους, άλλοι θα μαρμαρώσουν επιτόπου.
Δημήτρης Παρίσης
dimitrisparisis@hotmail.com
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου