Πρώτη Όψη
Η απόκτηση ενός σπιτιού, για την μεταπολεμική αστική τάξη, ήταν καημός. Διότι σήμαινε την κοινωνική καταξίωση τους. "Παιδί μου", έλεγε ο πατέρας μου, "άραγε θα αξιωθώ κι εγώ να αποκτήσω το δικό μου κεραμίδι"; Και αξιώθηκε, προς τη δύση της ζωής του. Μετά από ισόβιο αγώνα και πολλά γραμμάτια πέτυχε να μπει στο δικό του σπίτι. Έβγαινε στον δρόμο και το κοιτούσε. Τα μάτια του σπινθήριζαν από χαρά και ικανοποίηση. Τις Κυριακές αφού άκουγε στο ραδιόφωνο το ποδόσφαιρο, πήγαινε και καθόταν στην πολυθρόνα κι έπινε τον καφέ του. Μετά την πρώτη ρουφηξιά, έκανε τον σταυρό του και ψιθύριζε "Δόξα σοι ο θεός αξιώθηκα. Έγινε το όνειρό μου πραγματικότητα".
Τώρα πείτε μου, γιατί δύο ή τρία λεπτά αρκούν να σε κάνουν άστεγο και "αναγκεμένο". Γιατί η μητέρα φύση όταν πάρει άδεια να ξεσκονίσει το φόρεμα της (σεισμός), σπέρνει ολέθρους και καταστροφές. Τι μεγάλος, τι απερίγραπτος πόνος είναι αυτός. Να βλέπεις το σπίτι σου να σωριάζεται σε ερείπια.
Δεύτερη Όψη
"Παιδάκι μου", μου έλεγε η γιαγιά μου, "όταν βγαίνεις έξω, φρόντισε να έχεις λίγα ψιλά, για κανέναν φτωχό που απλώνει το χέρι του ζητώντας ελεημοσύνη. Ξέρεις τι ταπεινωτικό πράμα είναι να απλώνεις το χέρι για βοήθεια; Δώστου λίγες δραχμές. Δεν είναι η αξία των χρημάτων, όσο η συναίσθηση ότι νιώθεις το πρόβλημα του άλλου".
Πάντως χάρηκα πολύ για την ΕΜΑΚ που βοήθησε τους σεισμόπληκτους γείτονες μας. Χάρηκα για το πρωτοσέλιδο της Χουριέτ και χάρηκα πάρα πολύ όταν έμαθα ότι μία άλλη οργάνωση θα μεταβεί με τα κατσαρολικά της να μαγειρέψει εκεί στον τόπο της δυστυχίας.
Κρατάς στα χέρια σου ένα νόμισμα. Αν το στρίψεις κι έρθει κορώνα ή γράμματα πάντα θα κερδίζεις αν είσαι άνθρωπος. Αν έχεις μέσα σου φως. Τότε έχεις ζωή και αφού έχεις ζωή στη γη, θα έχεις ζωή και στον ουρανό.
Τα σέβη μου.
Δημήτρης Παρίσης
dimitrisparisis@hotmail.com
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου