Οχτώ είναι οι ομάδες που συνεχίζουν με τους προπονητές που ξεκίνησαν από την αρχή της σεζόν.
Κωνσταντακόπουλος Πάρις, Μακροδημήτρης Τάκης, Κόκκινος Νίκος, Ηλιόπουλος Σταύρος, Χριστοφιλέας Παναγιώτης, Βρεττός Κώστας, Δαγγούλης Κυριάκος και Μαγγίνας Γιάννης, κατά βαθμολογική σειρά.
Στα Σπάτα, ο Κωνσταντακόπουλος, έχοντας τους ποιοτικούς ποδοσφαιριστές κατάφερε και πήρε το μάξιμουμ. Διαχειρίστηκε άψογα τον πάγκο και κράτησε υγιή τα αποδυτήρια. Χαρίζοντας τον τίτλο και την άνοδο στον Αήττητο και πιθανόν το κύπελλο.
Παρέλαβε τον Κεραυνό σε μεταβατική περίοδο. Με μεταγραφές την τελευταία στιγμή, καθάρισε στο πρωτάθλημα για "πλάκα". Προώθησε τέσσερις νεαρούς από την ακαδημία και έβαλε την προσωπική του σφραγίδα.
Στο Μπογιάτι βγάζει και από την μύγα ξύγκι. Μια εντελώς άλλη φιλοσοφία, αλλά άκρως επιτυχημένη. Δουλεύει τις ακαδημίες και δημιουργεί διάδοχη κατάσταση.
Για πολλά χρόνια έχω κουραστεί να γράφω ότι ο Ηλιόπουλος είναι νοικοκύρης προπονητής, που ξέρει την δουλειά του προπονητή. Με επιβεβαιώνει και στη Μάχη.
Και ξαφνικά εμφανίζεται ο Πάνος Χριστοφιλέας. Έρχεται ο Καλαματιανός και πατάει πάνω στη δουλειά του αείμνηστου Σωκράτη και τον πάει τον Παλληνιακό ακόμα καλύτερα. Μαζί του ο σύλλογος παίζει δημιουργικό ποδόσφαιρο.
Ο Κώστας είναι ο πιο παλιός, αειθαλής. Δικαιούται καλύτερης καριέρας. Βρήκε στον Νικολακάκη το λιμάνι του όμως και ο Νικολακάκης τον δρόμο του.
Ο Άρης Βούλας πάει να γίνει ομάδα του προπονητή. Ο Κυριάκος τον σημάδεψε, τον έκανε ρεαλιστή, στην προσέγγιση των παιχνιδιών. Είναι ομάδα που ξέρει τις αδυναμίες και τις δυνατότητες της. Δεν βγαίνει άτακτα μπροστά, προσέχει τα νώτα της και ψάχνει το γκολ με αγωνιστικότητα και υπομονή.
Στην αρχή της σεζόν οι του στοιχήματος (μπουκ), έδιναν το Κορωπί νούμερο ένα για υποβιβασμό. Ο Γιάννης τους διαψεύδει όλους. Η δουλειά κι η εμπειρία προσωποποιημένη.
Του Δημήτρη Παρίση
dimitrisparisis@hotmail.com
Κωνσταντακόπουλος Πάρις, Μακροδημήτρης Τάκης, Κόκκινος Νίκος, Ηλιόπουλος Σταύρος, Χριστοφιλέας Παναγιώτης, Βρεττός Κώστας, Δαγγούλης Κυριάκος και Μαγγίνας Γιάννης, κατά βαθμολογική σειρά.
Στα Σπάτα, ο Κωνσταντακόπουλος, έχοντας τους ποιοτικούς ποδοσφαιριστές κατάφερε και πήρε το μάξιμουμ. Διαχειρίστηκε άψογα τον πάγκο και κράτησε υγιή τα αποδυτήρια. Χαρίζοντας τον τίτλο και την άνοδο στον Αήττητο και πιθανόν το κύπελλο.
Παρέλαβε τον Κεραυνό σε μεταβατική περίοδο. Με μεταγραφές την τελευταία στιγμή, καθάρισε στο πρωτάθλημα για "πλάκα". Προώθησε τέσσερις νεαρούς από την ακαδημία και έβαλε την προσωπική του σφραγίδα.
Στο Μπογιάτι βγάζει και από την μύγα ξύγκι. Μια εντελώς άλλη φιλοσοφία, αλλά άκρως επιτυχημένη. Δουλεύει τις ακαδημίες και δημιουργεί διάδοχη κατάσταση.
Για πολλά χρόνια έχω κουραστεί να γράφω ότι ο Ηλιόπουλος είναι νοικοκύρης προπονητής, που ξέρει την δουλειά του προπονητή. Με επιβεβαιώνει και στη Μάχη.
Και ξαφνικά εμφανίζεται ο Πάνος Χριστοφιλέας. Έρχεται ο Καλαματιανός και πατάει πάνω στη δουλειά του αείμνηστου Σωκράτη και τον πάει τον Παλληνιακό ακόμα καλύτερα. Μαζί του ο σύλλογος παίζει δημιουργικό ποδόσφαιρο.
Ο Κώστας είναι ο πιο παλιός, αειθαλής. Δικαιούται καλύτερης καριέρας. Βρήκε στον Νικολακάκη το λιμάνι του όμως και ο Νικολακάκης τον δρόμο του.
Ο Άρης Βούλας πάει να γίνει ομάδα του προπονητή. Ο Κυριάκος τον σημάδεψε, τον έκανε ρεαλιστή, στην προσέγγιση των παιχνιδιών. Είναι ομάδα που ξέρει τις αδυναμίες και τις δυνατότητες της. Δεν βγαίνει άτακτα μπροστά, προσέχει τα νώτα της και ψάχνει το γκολ με αγωνιστικότητα και υπομονή.
Στην αρχή της σεζόν οι του στοιχήματος (μπουκ), έδιναν το Κορωπί νούμερο ένα για υποβιβασμό. Ο Γιάννης τους διαψεύδει όλους. Η δουλειά κι η εμπειρία προσωποποιημένη.
Του Δημήτρη Παρίση
dimitrisparisis@hotmail.com
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου