Ε...και;
Ο Κώστας είναι μαθητής λυκείου. Προχτές, "πιάστηκε" αδιάβαστος. Δεν έγραψε καλά σε ένα απρόσμενο τεστ που τους έβαλε ο φιλόλογος.
Στεναχωρήθηκε, πικράθηκε, όμως αντέδρασε ώριμα. Ανασήκωσε τους ώμους του και είπε:
"Ε, και; Θα φροντίσω να μην την ξανά πάθω. Από σήμερα θα έρχομαι κάθε μέρα διαβασμένος".
Ο Μίλτος είναι τερματοφύλακας. Την Κυριακή όμως "έφαγε" ένα γκολ φάβα. Στέρησε τη νίκη στην ομάδα του. Λυπήθηκε αφάνταστα γιατί ξέρει ότι τα λάθη του τερματοφύλακα κοστίζουν πολύ και δύσκολα συγχωρούνται.
Αντέδρασε όμως και αυτός ώριμα. Σκέφτηκε
"Ότι έγινε έγινε, θα κοιτάξω από εδώ και μπρος να μην ξανά φάω φάβα γκολ".
Και τα δύο παιδιά έπραξαν σωστά. Διότι γνωρίζουν ότι η αποτυχία της στιγμής, είναι κομμάτι-μέρος της ζωής. Δεν υπάρχει γιατί, αλλά πως πρέπει να ωφεληθώ από μία αποτυχία;
Μόνο αν την δεις ως εξής,
Πεζοπορώ και από απροσεξία σκοντάφτω πάνω σε μία πέτρα Αν δεν πέσω, θα αναγκαστώ να κάνω δύο-τρία βήματα γρηγορότερα μέχρι να ισορροπήσω. Έτσι, κέρδισα έδαφος, πήγα πιο γρήγορα από ότι βάδιζα.
Αν όμως πέσω, πρέπει γρήγορα να σηκωθώ, να ψαχτώ αν είμαι οκ και να συνεχίζω σαν να μην συνέβη τίποτα.
Οφείλω λοιπόν όσο πεζοπορώ να έχω το μυαλό μου στο μονοπάτι. Δεν ρεμβάζω κοιτάζοντας δεξιά και αριστερά. Όταν φτάσω εκεί που πηγαίνω, τότε θα απολαύσω τη θέα, τότε το δικαιούμαι.
Πρέπει να κάνω κτήμα μου τη σοφή ρήση του λαού μας, "Όσο πέφτεις, τόσο πρέπει να σηκώνεσαι".
Το να πέσεις είναι ανθρώπινο, το να κάθεσαι πεσμένος είναι εγκληματικό. Θα πρέπει πάλι να έχω ως μότο, "Η στιγμιαία αποτυχία κρίνει τον αποτυχόντα και η ζωή τον αποτυχημένο".
Υπάρχει τεράστια διαφορά σε αυτά τα δύο.
Αμήν
Δημήτρης Παρίσης
dimitrisparisis@hotmail.com
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου