Η αστυφιλία στην πρωτεύουσα, πριν κάποιες δεκαετίες "εφηύρε" την τσιμεντοποίηση της. Με αποτέλεσμα να μην υπάρχουν πλέον μονοκατοικίες, να χαθούν οι γειτονιές και οι αλάνες.
Η Αθήνα, από ένα μεγάλο χωριό, έγινε μία μεγαλούπολη των πέντε εκατομμυρίων ανθρώπων. Η δομή του κοινωνικού ιστού πατάει σε τρία μέρη πλέον.
Στους πλούσιους, στους μικρομεσαίους και στους φτωχούς. Εδώ αρχίζει ένας αγώνας. Οι μικρομεσαίοι προσπαθούν να μην πεθάνουν από την ασιτία, αλλά από το λίπος. Να μιμηθούν δηλαδή τον τρόπο ζωής των πλουσίων. Έτσι δημιουργούν "ανάγκες", υπερκαταναλώνουν, με συνέπεια να στραφούν στον δανεισμό όταν δεν επαρκούν τα δικά τους χρήματα.
Μια ωραία πρωία όμως, η στρόφιγγα του ρευστού έκλεισε ή μάλλον έτρεχε με το σταγονόμετρο.
Αποτέλεσμα, πολλές εγχώριες επιχειρήσεις να κλείσουν και άλλες να μεταφερθούν στην αλλοδαπή. Ομαδικές απολύσεις, ανεργία, πανικός, τρόμος. Πουλήθηκαν αντί πινακίου φακής τζιπ, σκάφη, βίλες. Μια σκέτη κόλαση που ήρθε μάλλον να κάψει το συσσωρευθέν λίπος 1*.
Μόνη παρηγοριά απέμεινε η βεβαιότητα, ότι όλοι είμαστε στην ίδια μοίρα κι έτσι συναναστρεφόμενοι, παρηγοριόμασταν. Ήρθε όμως και ο κορωνοϊός και μας τελείωσε.
Μας ξεμόνεψε. Τέρμα οι παρέες γιατί είναι θανατηφόρες. Ο διπλανός θεωρείται πλέον εχθρός και πιθανή αιτία του όποιου κακού μας βρει. Ανεργία, φτώχεια και υγειονομικός φόβος, τα τρία κακά της μοίρας μας. Τρικυμία εν κρανίω. Για να δικαιολογήσουμε και τον τίτλο του άρθρου μας.
Τρικυμία σημαίνει όταν σε βρουν τρία κύματα μαζί, τότε σε τελειώνουν. Ο φόβος και ο τρόμος των ναυτικών γιατί κόβουν στη μέση το καράβι. Ο αντίπαλος είναι δυνατός, οργανωμένος κι έχει αγωνιστικό πλάνο. Μας έχει στριμώξει στα σχοινιά. Είναι ζήτημα χρόνου να πέσει λευκή πετσέτα στο ρίνγκ. Έτσι φαίνεται τουλάχιστον, όμως...
η συνέχεια την επόμενη Παρασκευή με την λύση.
Δημήτρης Παρίσης
dimitrisparisis@outook.com
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου