Δεν φαντάζεσαι τι είναι η ζωώδης κατάσταση. Την ημέρα να κρύβεσαι και την νύχτα να λαγοκοιμάσαι. Να περπατάς σε σκιερά μέρη και να φοβάσαι και τον ίσκιο σου. Να τρέμει η καρδιά σου, σαν τα φύλλα της λεύκας, μην σε ανακαλύψει το μεγάλο αρπακτικό και έρθει να σε ξετρυπώσει.
Να νιώθεις τον άλλον σαν εχθρό σου, σαν πηγή κάθε πιθανού κακού, που θα σε βρει. Να περπατάς σκυφτός και πάντοτε νοιασμένος. Να έχεις κουραστεί να κρύβεσαι και να μουδιάζεις στον παραμικρό θόρυβο.
Να σου ΄ρχεται να βγεις στο ξέφωτο και να φωνάξεις. 'Αντε να τελειώνουμε, δεν είναι ζωή αυτή, είναι κόλαση.
Αυτό βιώνει κάθε γενιά που της έπεσε η σκυτάλη, από τα χέρια. Εδώ δεν έχουμε μηδενισμό της προσπάθειας αλλά υποβιβασμό του ανθρώπου στην τάξη των ζώων. Στην σκυταλοδρομία της ζωής, δεν έχουμε τέσσερις αγωνιστές, αλλά ένα δις ψυχές.
Ο αγωνιστής δεν είναι φυσικό πρόσωπο, αλλά μία ολάκερη γενιά. Ο διάδρομος δεν είναι εκατό ή τετρακόσια μέτρα αλλά τριάντα χρόνια. Όσο διαρκεί μία ανθρώπινη γενιά. Η σκυταλοδρομία στην ζωή μας είναι σε επίπεδο μαραθωνίου.
Η σκυκάταλη δεν είναι ένα απλό ξυλάκι, αλλά η κληρονομιά μας, η παράδοση μας που περνάει από γενιά σε γενιά. Αυτή την σκυτάλη (κληρονομιά), μας την έδωσε ο εκπρόσωπος της πρώτης γενιάς, ο Αδάμ. Ο οποίος την είχε πάρει από τα χέρια του Δημιουργού, όπως και στον αθλητισμό ο πρώτος αγωνιστής την παραλαμβάνει από τον αθλοθέτη.
Στο διάβα των αιώνων, υπήρξαν στιγμές που έπεσε η σκυτάλη. Με συνέπεια να υποβιβαστεί ο άνθρωπος στην ζωώδη κατάσταση και να βιώσει όλα αυτά που περιγράψαμε στην εισαγωγή του άρθρου μας. Αυτό συνέβη από αμέλεια, ανικανότητα ή και βλακεία. Όμως συνέβη.
"Χαμένο βέλος θεωρείται το άστοχο βέλος". Αποτυχημένη γενιά θεωρείται η γενιά που της έπεσε η σκυτάλη από τα χέρια. Κάθε γενιά έχει χρέος, να διαφυλάττει την κληρονομιά που παραλαμβάνει, να την συντηρεί και να την παραδίδει, ως παρακαταθήκη, στην επόμενη γενιά.
Περιμένοντας στον δικό της τερματισμό, την τελευταία γενιά, που θα έρθει να κλείσει το αγώνισμα νικηφόρα. Καθώς όπως υποστηρίξαμε, στο πρώτο μέρος του άρθρου μας, ο τελευταίος είναι ο δυνατότερος παίκτης. Η τελευταία λοιπόν γενιά, τερματίζοντας θα ψάξει να βρει την πρώτη γενιά συμπαρασύροντας, καθώς είναι η δυνατότερη και τις υπόλοιπες γενιές. Κι έτσι ενωμένοι με την πρώτη γενιά θα σχηματιστεί ένας ανθρώπινος αλυσιδωτός κύκλος. Που θα κλείσει αναμένοντας το έπαθλο από τα χέρια του Πλάστη.
Έτσι αγκαλιασμένοι όλοι θα επιδοθούν σε ένα κυκλικό λεβέντικο χορό. Αντάξιο του μεγαλείου του ανθρώπου.
Υ.Γ άνθρωπος ίσον Α+θρώσκω. Α (στερητικό)+θρώσκω το ρήμα που σημαίνει κοιτάζω ψηλά. Αποστολή κάθε γενιάς να μείνουμε άνθρωποι κρατώντας σφιχτά στα χέρια μας την κληρονομιά.
Δημήτρης Παρίσης
dimitrisparisis@hotmail.com
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου