Η σκυταλοδρομιία. 'Ισως, είναι το μοναδικό, ομαδικό αγώνισμα στον κλασσικό αθλητισμό. Τέσσερις αθλητές, του ιδίου αγωνίσματος και ίσως του αυτού επιπέδου, ενώνουν τις δυνάμεις τους για να καταφέρουν να ανεβάσουν την ομάδα της χώρας τους στο πρώτο βάθρο.
Εάν είναι σπρίντερ (4x100m) θα προσπαθήσουν να κερδίσουν τον τίτλο της ταχύτερης ομάδας στον κόσμο. Εάν είναι ημιαντοχής (4x400m) θα προσπαθήσουν και αυτοί να ανέβουν στην πρώτη θέση παγκοσμίως, στο ημιαντοχής επίπεδο.
Το αγώνισμα αυτό, πήρε το όνομα του, από την σκυτάλη. Ένα μιρκό, ξύλινο στρογγυλό ραβδάκι που εναλλάσσεται στα χέρια των αγωνιστών. Η στρατηγική του αγωνίσματος, είναι απλή και βασίζεται σε λογική βάση.
Ο πρώτος και ο τέταρτος είναι οι κατ΄ εξοχήν δυνατοί κρίκοι της ομάδας και τούτο εξηγείται ως εξής. Ο πρώτος καλείται να τερματίσει πρώτος στο αγώνισμα και ει δυνατόν να χτίσει και μία διαφορά. Δίνοντας πλεονέκτημα στην υπόλοιπη ομάδα του. Ο δεύτερος και ο τρίτος καλούνται να συντηρήσουν την διαφορά αυτή. Και ο τέταρτος και τελευταίος αγωνιστής, να την διατηρήσει και να καταφέρει να τερματίσει η ομάδα του ως πρώτη και με διαφορά.
Βασική προϋπόθεση στο αγώνισμα, να μην πέσει η σκυτάλη στο έδαφος, γιατί τότε ακυρώνεται η προσπάθεια και μηδενίζεται η ομάδα. Στην σκυταλοδρομία βρίσκεται το εξής παράδοξο. Ο πρώτος δρομέας έχει στα χέρια του την σκυτάλη πριν την έναρξη. Την οποία παραδίδει στον επόμενο, στο τέλος του δικού του τερματισμού. Ποιος του έδωσε την σκυτάλη; Η οποία είναι κοινή και για τους τέσσερις; Αλληγορικό το ερώτημα.
Στο τέλος της τετραπλής κούρσας ο τέταρτος και τελευταίος, νικητής πλέον, υψώνει την σκυτάλη και τρέχει προς τους συναγωνιστές του. Αυτοί "χουφτώνουν" (ας μας επιτραπεί η έκφραση), την υψωμένη σκυτάλη και επιδίδονται σε κυκλικό χορό, πανηγυρίζοντας χωρίς κανένας από τους τέσσερις να θέλει να αποσπάσει την σκυτάλη για λογαριασμό του.
Όλοι λοιπόν, έχουν συμμετοχή στην νίκη και για αυτό βαστούν την σκυτάλη, θεωρώντας ως ομαδική την επιτυχία. Συνεπώς, το μέγεθος της σκυτάλης πρέπει να είναι ανάλογο του χώρου που πιάνουν οι τέσσερις παλάμες. Σκοπός του αγωνίσματος. Είναι η έμπρακτη εφαρμογή της ρήσης "η ισχύς εν τη ενώσει" καθώς και η ανάδειξη "της ευγενούς άμιλλας". Η συνεργασία επί "ίσοις όροις" κατακτά κορυφές και προάγει σχέσεις και αντιλήψεις.
Υ.Γ στο επόμενο άρθρο μας την Τρίτη 22 Δεκεμβρίου, θα παρουσιάσουμε την σκυταλοδρομία ως εφαρμογή στην ζωή μας.
Δημήτρης Παρίσης
dimitrisparisis@hotmail.com
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου