Είμαστε μία παρέα από έξι φιλαράκια. Τρόπος του λέγειν φιλαράκια, πιο εύστοχο θα ήταν μία γεροντοπαρέα. Αλλά, ποιος ώριμος, παραδέχεται ότι γερνάει;
Είμαστε λοιπόν μαζί, από τότε που υπηρετούσαμε την μαμά πατρίδα. Απαιτείται τέχνη, να συντηρείται, μία φιλία μακροχρόνια. Να μπορεί, αυτή η ανθρώπινη εξάδα, ως μονάδα να ελίσσεται και να εξελίσσεται. Είναι θαύμα. Γεγονός θαυμαστό και εκπληκτικό.
Έξι διαφορετικοί κόσμοι, χωρίς βαθμό συγγένειας, να συνυπάρχουν μισό αιώνα. Εκ της διάρκειας δικαιούμαστε λοιπόν τον τίτλο του πρωταθλητή. Γιατί αν προσθέσεις τις ηλικίες μας, θα φτάσεις στην εποχή του χαλκού.
Ο Βενιαμίν μας κουβαλούσε τα τούβλα, όταν έχτιζαν την Ακρόπολη. Ο Μαθουσάλας μας, μπήκε λαθρεπιβάτης στην Κιβωτό του Νώε και γλίτωσε από τον σαρανταήμερο κατακλεισμό.
Μία ημιυπόγεια ταβερνούλα στο Θησείο με την επωνυμία "Ο μαύρος γάτος" είναι το στέκι μας. Έτσι λοιπόν, κάθε δεύτερη Πέμπτη, ανταμώνουμε στο οινομαγειρίο. Κατόπιν συμφωνίας, ένας από εμάς κάθε φορά, φαίρνει ένα θέμα προς συζύτηση. Οτιδήποτε είναι αυτό. Το ακούμε κι έπειτα το αναλύουμε κατά το δοκούν.
Όλα αυτά συνοδεία, τηγανιτού μπακαλιάρου, με σκορδαλιά και χύμα ρετσίνα. Εννοείται ρεφενέ τα έξοδα. Εν ολίγοις, με χαβαλέ και αυτοσαρκασμό, περνάμε ή τουλάχιστον προσπαθούμε να χρυσώσουμε την εφεδρεία μας. Είναι υπέροχο, να εργάζεσαι επι μακρόν επί μίας σχέσεως. Έχει ηθική ικανοποίηση η συντήρηση, οποιουδήποτε πράγματος.
Καμαρώνεις, βλέποντας την επανεκκίνηση. Η συντήρηση είναι πρόταση.
Δημήτρης Παρίσης
dimitrisparisis@hotmail.com
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου