Όλα είναι θέμα... αγωγής και παιδείας
Προχτές, στον κήπου του σπιτιού μου, παρατηρούσα την Ψιψινέλ που έπαιζε με ένα μπαλάκι. Κάποια στιγμή, την βλέπω να κάνει την...ανάγκη της.
Αμέσως, κοιτάζει πίσω της, βλέπει αυτό που έκανε και χωρίς περιστροφές, το σκεπάζει με το χώμα. Γνωρίζει, από ένστικτο, το ζώο ότι αυτό που έκανε είναι "φυσική ανάγκη", όμως δεν πρέπει να μείνει σε "κοινή θέα", διότι καραδοκούν τα βλαβερά έντομα (βλέπε προηγούμενο άρθρο μας).
Το κακό λοιπόν δεν το διαφημίζουμε, το θάβουμε όπου το βρούμε, σε γήπεδο "λόγου χάριν".
Την περασμένη Τετάρτη στην Ιπποκράτους το αστικό λεωφορείο, δεν μπορούσε να πλευρίσει την ράμπα στης στάσης, εξαιτίας ενός παρκαρισμένου Ι.Χ. Πάνω στη ράμπα ήταν και ένα 18χρονο παιδί καθισμένο σε αναπηρικό αμαξίδιο μαζί με την συνοδό του. Μία κοπέλα 20-25 χρονών. Παρά από τις επανειλημμένες προσπάθειες του οδηγού, δε γινόταν να έρθει κοντά το λεωφορείο.
Οπότε προς έκπληξη όλων, τραβάει το χειρόφρενο ο οδηγός, κατεβαίνει κάτω και παίρνει αγκαλιά αμαξίδιο και παιδί και τα ανεβάζει στο λεωφορείο.
Αυτό μάλιστα, είναι "καλό", δεν θάβεται, επαινείται και διαφημίζεται.
Υπάρχει πάντα κάποιος που θα σκέπτεται πρώτα τον άλλον και θα σέβεται τις ανάγκες του. Είναι εν τέλει όλα θέμα αγωγής και παιδείας. Δεν συμφωνείτε;
Αμήν
Δημήτρης Παρίσης
dimitrisparisis@hotmail.com
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου