Τιμημένα γερατειά
Έτσι ονομάζουμε, τους ανθρώπους της τρίτης ηλικίας, τους γονείς μας. Αυτή την άτυχη, εντέλει γενιά. Η οποία στην αυγή της ζωής της, αντιμετώπισε πόλεμο, κατοχή και στο καπάκι εμφύλιο. Στην παραγωγική ηλικία πάλεψαν με φτώχεια, ανέχεια, αδικία, ξενιτιά για την επίτευξη ενός στόχου.
Την απόκτηση ενός σπιτιού για να έχει η φαμελιά τους μόνιμη στέγαση. Στη δύση της ζωής τους κλείνει ο κύκλος πάλι όπως άρχισε, με πόλεμο.
Αυτή η γενιά των γονιών μας, πολεμήθηκε όσο καμία άλλη, γιατί άραγε; Γιατί υπήρξαν ΛΕΒΕΝΤΕΣ σε ψυχή και σώμα με όλα τα γράμματα της λέξης κεφαλαία.
Ρίχτηκαν στα βαθιά πριν μάθουν να κολυμπούν. Παρέμειναν άνθρωποι παρότι χτυπήθηκαν άνανδρα. Ζυμώθηκαν με το άδικο και με το δάκρυ, θάψανε δε τα όνειρα τους και τις φιλοδοξίες τους για χάρη των παιδιών τους. Σκληροί στην όψη και στους τρόπους με χρυσαφένια όμως ψυχή.
Πήγαινες ένα ποτήρι νερό στον πατέρα σου και σου έδινε την ευχή του. Θυμάμαι τη μάνα μου πάντα με μια ποδιά ζωσμένη. Όταν σέρβιρε το φαγητό και έβλεπε ότι ήταν λιγοστό προσποιούνταν ότι πονούσε στο στομάχι της και μας το μοίραζε.
Αυτή την πάστα ανθρώπων χτυπάει σήμερα ο κορωνοϊός. Γιατί τους ζηλεύει και τους ζηλεύει γιατί τους θαυμάζει. Ποιος δεν θαυμάζει το ηλιοβασίλεμα. Κάτω από αυτό ορκίζεται αιώνια πίστη το νεαρό ζευγαράκι.
Για να απολαύσουμε το ηλιοβασίλεμα από την Σαντορίνη χαλάμε χρόνο και χρήμα. Χτυπώντας τα περήφανα γερατειά ο κορωνοϊός, προσπαθεί να μας στερήσει τη θέα του ηλιοβασιλέματος. Χτυπάει την ανθρωπότητα εκεί που πονάει. Στην ποιότητα, την αξία και τη γνώση.
Θα το ανεχτούμε; Δεν θα πρέπει να αποδείξουμε ότι κι εμείς οι επόμενοι είμαστε άξιοι συνεχιστές τους; Τι θα κάνουμε; Θα τον αγνοήσουμε. Αρκετά ασχοληθήκαμε μαζί του. Ας αραιώσουμε για λίγο μέχρι να φύγει και ξανά βρισκόμαστε.
Ασεβής, άνανδρος και υβριστής αποδείχτηκε αυτός ο ιός που τόλμησε να τα βάλει με την τρίτη ηλικία, τα ιερά και τα όσια μας. Να πάει από εκεί που ήρθε.
Αμήν
Δημήτρης Παρίσης
dimitrisparisis@hotmail.com
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου