Παίξτε με την μία μωρέ
Είναι μία προπονητική ατάκα, που οι κόουτς την ξεστομίζουν, όταν θέλουν να ανεβάσουν στροφές στο παιχνίδι τους. Αυτό το παίξιμο, το απλό, που ζητάνε, είναι πολύ δύσκολο για δύο κυρίως λόγους.
Πρώτον, έρχεται κόντρα στο DNA του Έλληνα ποδοσφαιριστή, που ως μεσογειακός τύπος θέλει το παιχνίδι του να είναι φαντεζί. Να τρέφει δηλαδή την ματαιοδοξία του.
Δεύτερον, απαιτεί πολύ υψηλή φυσική κατάσταση το απλό παιχνίδι και ατελείωτες ώρες προπόνησης. Το απλό παιχνίδι είναι γνώρισμα, μόνο των έμπειρων ταλαντούχων παικτών. Αυτοί ξέρουν, να κινούνται στον χώρο και όταν υποδέχονται την μπάλα, γνωρίζουν από πριν που θα την μεταβιβάσουν.
Όταν τελειώνει δε το ματς, είναι οι λιγότερο ιδρωμένοι. Είναι αυτοί που παίρνουν τα πρωταθλήματα.
Μεγάλη χαρά είχαμε, σαν φαντάροι, αν κάποιο Σαββατοκύριακο είχαμε επόπτη στρατοπέδου τον ταγματάρχη Γιώργο Ζέρβα. Όχι μόνο μας άφηνε να παίζουμε ποδόσφαιρο όσο θέλαμε, αλλά μας έκανε και τον διαιτητή.
Το τι γαλλικά άκουγε όσο διαρκούσε το παιχνίδι δεν λέγεται. Εκεί που πάθαμε "λαλά" μαζί του, ήταν όταν τον είδαμε με επίσημη στολή. Τα παράσημα του, ήταν πιο πολλά και από του στρατηγού Γκράτσου που είχε έρθει να μας επιθεωρήσει.
Φίλε, εγώ αν ήμουν στη θέση του θα είχα αγοράσει ένα καλάμι τόσο μακρύ, όσο το ακόντιο του μεγάλου Αλεξάνδρου.
Και εκεί που μας αποτελείωσε, ήταν όταν μας είπε, σαν στρατιώτης κάνω το χρέος μου. Σαν άνθρωπος είμαι απλά ένας πατέρας σας
Με τέσσερα πέντε τέτοια αναστήματα η Ελλάδα θα σηκώνει εσαεί κούπες. Δεν την φοβάμαι την χώρα μου εάν σε κάθε γενιά βγάζει τέτοιες φουρνιές... απλών ανθρώπων. Ο πλούτος φαίνεται και υπάρχει στην απλότητα.
Αμήν.
Δημήτρης Παρίσης
dimitrisparisis@hotmail.com
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου