Ο δωδέκατος παίκτης
Δωδέκατο παίκτη αποκαλούμε τους οπαδούς μιας ομάδας, όταν αυτοί επιστρατεύονται να βοηθήσουν τον σύλλογο σε κρίσιμους αγώνες, κατά κανόνα εντός έδρας.
Γιατί αποκαλείται παίκτης ενώ δεν παίζει και μάλιστα δωδέκατος, ενώ είναι πλήθος;
Οι προπονητές ξέρουν ότι για να κερδιθεί ένας κρίσιμος αγώνας , πρέπει πρώτα να κερδίσεις ψηλά, στον αέρα, δηλαδή την εξέδρα.
Πρέπει "να παίζουν" οι οπαδοί σου στην εξέδρα και να επικρατήσουν της αντίπαλης εξέδρας. Ούτως ώστε ανεμπόδιστα να βοηθήσουν, "να σπρώξουν" τους παίκτες στο ποθούμενο, τη νίκη. Με τυμπανοκρουσίες, "μπράβο και ζήτω", δημιουργούν αγωνιστική ατμόσφαιρα απαραίτητη στην ψυχολογία των παικτών.
Είναι βαρόμετρο η παρουσία τους σε ένα κρίσιμο παιχνίδι και απαραίτητη.
Αν αποδεχτούμε ότι η ζωή μας είναι ένας αγώνας, τότε κι εμείς πρέπει να επιστρατεύσουμε τον δωδέκατο παίκτη μας.
Ποιος είναι αυτός;
Οι δικοί μας άνθρωποι, η οικογένεια μας. Αυτοί "παλεύουν" να επικρατήσουν πριν από εμάς για εμάς. Ενωμένη όλη η οικογένεια για έναν σκοπό, τη νίκη, για μία αξιοπρεπή επιβίωση.
"Σπρώχνει" τον αγωνιστή πατέρα να σταθεί στο ύψος των περιστάσεων. Να έχει αίσιο τέλος ο αγώνας του, το έργο του. Ένας αγώνας που θα βρίσκεται εντός ηθικού πλαισίου, έτσι η μάχη να μην σκοτώσει την ψυχή του.
Οι δικοί μας άνθρωποι είναι το βαρόμετρο στον καθημερινό αγώνα μας. Σε αυτούς καταφεύγουμε, αυτοί μας εμπνέουν, αυτοί στο τέλος μας χειροκροτούν.
Με αυτούς πανηγυρίζουμε τη νίκη μας, σε αυτούς την αφιερώνουμε. Είναι ο δωδέκατος παίκτης μας.
Υ.Γ και να μην ξεχνάμε ότι υπάρχει μία διαφορά σημαντική μεταξύ ποδοσφαίρου και ζωής.
Στο ποδόσφαιρο καμία φορά ο δωδέκατος παίκτης "φτιάχνει" λαϊκά δικαστήρια ή στη χειρότερη περίπτωση γυρίζει την πλάτη του στην ομάδα του, όταν αυτή "γκελάρει".
Στη ζωή όμως αυτό δεν θα συμβεί σχεδόν ποτέ, γιατί εδώ υπάρχει "δεσμός αίματος".
Αμήν.
Δημήτρης Παρίσης
dimitrisparisis@hotmail.com
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου