Όρθιοοοος
Προχτές κατέβαινα από το αστικό λεωφορείο και παραπάτησα. Κάποιος που ερχόταν από πίσω μου, μου φώναξε "όρθιοοος".
-Ρε συ φίλε πόσα χρόνια είχα να το ακούσω. Πόσο με πήγες πίσω στον χρόνο.
Ξέρετε όταν κάποιος κινδύνευε να πέσει από διάφορες αιτίες, του φωνάζουμε όρθιος και ως δια μαγείας δεν έπεφτε.
Όρθιος. Η σπουδαιότερη και σημαντικότερη στιγμή στην ανθρωπότητα, είναι όταν το νήπιο μετά από προσπάθειες τα καταφέρνει και στέκεται στα πόδια του και αλλάζει βήματα.
Οι παλιές μανάδες σημείωναν αυτή την ημερομηνία. Τη θεωρούσαν σημάδι υγείας και ευφυίας του νήπιου.
Έλεγαν δε, αρκετά χρόνια μετά, το ΄ξερα ότι είναι προκομμένο το παιδί μου αφού στους εννέα μήνες περπάτησε.
Χαρακτηριστικό παράδειγμα και η στιχομυθία δύο οπαδών φίλων Αθηναϊκής ΠΑΕ.
-Ρε συ, τι έχασε ο Μήτσος; Τέτοια γκολ πρέπει να έχεις ταλέντο για να τα χάσεις.
- Ο Μήτσος; Έλα μωρέ, αυτός δεκαεπτά χρονών περπάτησε και δεκαοχτώ χρονών είπε τη λέξη μανούλα.
Η ορθή στάση του ανθρώπου τον διαφοροποιεί από το ζωικό βασίλειο.
Η δε πνευματική του ορθότητα, τον διαχωρίζει από την ανθρώπινη αγέλη.
Όταν ο άνθρωπος παραμένει άνθρωπος, τότε γίνεται η χαρά του διπλανού του. Ο παράδεισος του. Ο όρθιος άνθρωπος φωτίζει-ζωντανεύει-χαριτώνει το περιβάλλον του.
Σκεφτείτε τις πόλεις φαντάσματα λόγω του κορονοϊού. Η ερημιά αυτή οφείλεται στην απουσία του ανθρώπου.
Χωρίς ανθρώπινη παρουσία τα πάντα σβήνουν, χάνουν την αξία τους, τα σκεπάζει μία μελαγχολία άνευ προηγουμένου.
Χρέος μας είναι να μείνουμε όρθιοι, αλλά και να φωνάζουμε όρθιος όταν κάποιος πάει να πέσει.
Αμήν
Δημήτρης Παρίσης
dimitrisparisis@hotmailcom
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου