Θα μου επιτρέψετε, να επιχειρήσω μία διαφορετική προσέγγιση, σε αυτό το ιστορικό γεγονός, που αποτελεί ορόσημο για την χώρα μας. Δεν θα σταθώ, στο αδιαμφισβήτητο κατόρθωμα του Κολοτρώνη και "των συν αυτώ", μεγάλους ήρωες. Αλλά στο μυστήριο της διατήρησης της φυλής μας.
Πως ένας λαός σκλαβωμένος για τετρακόσια χρόνια, δεν εξαφανίστηκε ή δεν αφομοιώθηκε. Ήμασταν κάτω από το πέλμα ενός βάρβαρου λαού, με μηδέν κουλτούρα και χωρίς πολιτιστικό έργο. Μιας Μογγόλικης φυλής που ήρθε από τα βάθη της Ασίας. Ξέρεις, τι είναι, να διαπιστώνεις ότι, ο παππούς σου είναι σκλάβος, ο πατέρας σου το ίδιο, το ίδιο κι εσύ. Σκλάβος το παιδί σου, σκλάβος και το εγγόνι σου. Κι όλη αυτή η γενεαολογική αλυσίδα να φθάνει σε βάθος τεσσάρων αιώνων. Πως παραμένεις Έλληνας, τι είναι αυτό που σε κράτησε ζωντανό, ποιος είναι αυτός που σε συμβούλευσε να κάνεις υπομονή, να ελπίζεις κι εσύ να τον πιστέψεις.
Νομίζω, μάλλον είμαι σίγουρος, ότι το γένος μας το κράτησε ζωντανό και σε ετοιμότητα το κρυφό σχολειό. Εκεί τα παιδιά μάθαιναν τα στοιχειώδη ελληνικά γράμματα και την απαραίτητη αριθμητική. Εκεί άκουγαν θρυλικές ιστορίες για τον Αχιλλέα, τον Οδυσσέα, τον Μέγα Αλέξανδρο, τον Δηγενή Ακρίτα και τον Μαρμαρωμένο βασιλιά. Εκεί σιγοτραγουδούσαν, στο φως των λίγων κεριών "Σώπα κυρά Δέσποινα...πάλι με χρόνια με καιρούς, πάλι δικά μας θα είναι". Λίγο πριν φύγουν και χαθούν σαν ίσκιοι.
Πίστευαν ότι αυτό που ζουν δεν το αξίζουν. Το βλέπει ο Θεός το άδικο. Ο σκλαβωμένος λαός έβρισκε καταφύγιο στην εκκλησία και "την βρήκε μπροστά του" όταν ήρθε ο "καιρός" να του ευλογεί τον αγώνα και τα όπλα του.
Εδώ θα ήθελα να δώσετε προσοχή σε τρία συμπεράσματα που βγαίνουν αβίαστα. Πρώτον, η γενιά του ΄21 υπήρξε γενιά του κρυφού σχολειού, που γαλουχήθηκε με το όραμα της παλιγεννεσίας. Δεύτερον, υπήρξαν ομάδα άφησαν πίσω το εγώ κι έπιασαν το εμείς. Τρίτον, και βασικό σηκώθηκαν και πάλεψαν έχοντας ως σύνθημα " Ελευθερία ή Θάνατος". Αγώνας δηλαδή με μονόδρομο τη νίκη.
Εν κατακλείδι, να θυμόμαστε πάντα ότι όταν ήταν να γιοράσουμε τα εκατό χρόνια (1921), κλάψαμε με μαύρο δάκρυ. Η διχόνια μας έφερε την Μικρασιατική καταστροφή. Διακόσια χρόνια μετά ενωμένοι και αδελφομένοι σαν τους ήρωες του ΄21. Αυτό να είναι το όραμα μας. Αν τους θαυμάζουμε και φέτος τους τιμούμε, οφείλουμε να τους μιμηθούμε.
Χρόνια πολλά σε όλους, χρόνια πολλά Ελλάδα!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου