-Ξέρεις, ρε φίλε, του είπα, αφού του διηγήθηκα την ιστορία με τον πιτσιρικά και το κλουβί, τι είναι αυτό που με οδήγησε να ελευθερώσω τα πουλάκια;
-Όχι βέβαια, αλλά είμαι περίεργος.
-Μία ιστορία, ένα παραμύθι, που μου είχε πει ο παππούς μου.
Κάποτε σε ένα σκλαβοπάζαρο της Ανατολής, ένας άρχοντας παρατηρούσε τους νεοφερμένους σκλάβους, του πειρατή Κοκκινογένη.
-Εκλεκτή, πραμάτεια έχεις αυτή την φορά καπετάν-Κοκκινογένη.
-Από που το κατάλαβες, άρχοντα μου;
-Από τα πρόσωπα τους και την ενδυμασία τους.
-Πράγματι, κούρσευσα ένα νησί, εκμεταλλευόμενος μια γιορτή που είχαν οι κάτοικοι.
-Τι σκέφεσαι να τους κάνεις;
-Έχω δικαίωμα ζωής και θανάτου πάνω τους. Είναι δικοί μου.
-Πόσα φλουριά θέλεις για να μου τους πουλήσεις;
-Τι να τους κάνεις άρχοντα μου. Εσύ έχεις υπηρέτες.
-Ρε, λέγε, πόσα θέλεις.
-Άρχοντα μου, την ζωή σου.
Όχι ρε φίλε. Τόσος φθόνος; Αλλά και από την άλλη τόση αγάπη; Ελληνική τραγωδία. Φίλε Παρίση, όμως πες μου τι θέλει να πει ο "ποιητής".
Για να γίνεις άρχοντας και να παραμείνεις άρχοντας, με όλα τα γράμματα κεφαλαία, πρέπει να είσαι άνθρωπος θυσίας. Αυτό θέλει να πει ο ποιητής.
Δημήτρης Παρίσης
dimitrisparisis@hotmail.com
www.facebook.com/Αθλόραμα-1700213963607105
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου