Κάθε ομάδα, όσο κι αν είναι υγιής οργανισμός, ακόμα και αν διαθέτει εμπνευσμένους και ικανούς παράγοντες, αν έχει βαριά φανέλα και πολυάριθμο κόσμο, είναι βέβαιο ότι θα διέλθει για ένα χρονικό διάστημα την περιοχή της αθλητικής ξηρασίας.
Η ξηρασία έρχεται μετά από μία περίοδο άνθησης και ακμής. Ποτέ πριν. Η διάρκεια της είναι άγνωστη και διαφέρει από ομάδα σε ομάδα. Έρχεται δε, για να ταπεινωθεί ο σύλλογος. Διότι η ταπείνωση γεννάει μεγαλύτερους, πολυπληθέστερους και νοστιμότερους καρπούς.
Κατά τη διάρκεια της ξηρασίας συμβαίνουν τα εξής τρία γεγονότα.
Πρώτον: παράγοντες και κόσμος που ακολουθούν την ομάδα, για δικούς τους λόγους, απομακρύνονται εντελώς και για πάντα.
Δεύτερον: μερικοί παράγοντες και κόσμος εξακολουθούν να την ακολουθούν, αλλά πλέον είναι βυθισμένοι στην απόγνωση και απλά ψιθυρίζουν "Ε, τόσα χρόνια τη στηρίζουμε, ας συνεχίσουμε, αν και δεν γίνεται τίποτα".
Τρίτον: λίγοι παράγοντες και κόσμος μένει και εξακολουθεί να δουλεύει όπως πριν, αλλά τώρα "κραυγάζουν" βοήθεια, μήπως κάποιος, κάτι πιάσει το SOS.
Η περίοδος της ξηρασίας είναι κομβική και θανάσιμα επώδυνη για την ομάδα. Γιατί δεν βλέπεις από πουθενά φως και τίποτα δεν σου βγαίνει. Ένα απέραντο χάος και παντού να βασιλεύει το σκοτάδι.
Όμως όταν περάσει, γιατί θα περάσει κι έρθει το φως, τότε θα αποκαλύψει ποιοι και πόσοι άντεξαν. Ο αθλητισμός αμείβει την επιμονή και την υπομονή. Αρκεί να είσαι εκεί για να σε βρει και να σε βραβεύσει.
Δημήτρης Παρίσης
dimitrisparisis@hotmail.com
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου